perspektiva poezije

Srce se zametnulo...
i sporo se primice
...sporo i tiho.
A svijet,
....svijet je uspavan
kroz pricu u kojoj je volio
..i sebe
...i nju
..i druge
...volio i nastavio sanjati.

Jesen je stigla......
.. a godine su je obilazile
i kruzile bez nje..
a zemlja-
kao da ju je zaboravila
prelazeći u san bez najave...
sanjajući kišu ,
i oblake
žuto lišće i hladni vjetar koji ga raznosi.
Stišala se sparina u grudima.
Udahni  duboko
I pusti neka ti priđe.....

Par riječi....
...o paucini i sjeni koja plese između crvena satena...
...o hladnoći i sjaju izgubljenih suza –i onih jos nedirnutih..
...i treptavom svijetlu koje skace
i gubi se u zgrcenim sakama
O misli i ludilu panicnog bjezanja bjesnila i skrivanja-
pred snom
 i u njemu zamrznutom pogledu......
 
O snazi neizrecenog  nedovrsenog i ostavljenog
....kako lezi....negdje
..negdje njezno polozeno u sjeni sjene same...
O tisini oko sebe
 i buci iza prozora......
..i kisi koja se spusta niz lice ispranih boja
pred grmljavinom koja prestaje....